Op de Lour-es bij de stortplaats van Appel Siena (voor de enkeling die niet weet waar dat is, even Googlemaps intikken) loop ik Johan tegen het lijf. Toen ik met RSC C2 de velden onveilig maakte, was hij mijn jeugdtrainer. Johan voetbalde in die tijd als stopper in het eerste elftal. Zijn zwarte Simson-baard maakte dat de tegenstander al met 1-0 achterstond voordat het eerste fluitsignaal klonk.
Johan loopt met een hondje aan de lijn. Met het accent op ‘je’ want op afstand lijkt het of hij de schildpad uitlaat. “Is dat hunneke van die?”, vraag ik. “Nee, ne hond komt d’r bie ons nig mer in. Diss’n n is van Stef”, licht Johan toe. “En noe bin ie de dupe?” werp ik voor. “Nou, of ik de dupe bin wet ik nig, ik bin in elk geval de klos.”
De dupe of de klos. Wat het is verschil? Daar kauw ik de hele week op. Ik kom er niet uit. Maar daar verschijnt Arie Druif op het toneel in ons Kulturhus. Arie, woonachtig in verzorgingstehuis ‘de Zwevende Hemel’ schrijft een brief aan zichzelf, met de mededeling dat hij 5 ton in de Staatsloterij heeft gewonnen. 5 ton! Toch niet helemaal zeker van dit geintje gooit hij de brief uiteindelijk in de prullenenbak. De brief wordt gevonden door Ellymei van de Cleanerij. Tijdens de kolderieke klucht vraag ik me steeds af, is Arie nu de dupe of de klos. Soms is ie slachtoffer, dan weer de pineut. Dát is het verschil. By the way, in de finale is Arie is uit de penarie. Eind goed, al goed. Arie opgelucht, ik wijzer.
![VHC aankondiging Op en rond de essen[1].jpg](https://www.lokaaltwente.nl/files/202502/dist/ad42bebc70324f1e3a36ad065e8d5128.jpg)
