Nu Sinterklaas weer terug is in Spanje en het derde kaarsje op de adventskrans is ontstoken, is vrijwel overal de kerstboom opgezet. Bij de grootschalige kerstshows van Borghuis, Oosterik en Wolters was dat een kwartaal geleden al het geval. Zo bont maken de burgers het nog niet, maar er verschijnen wel steeds meer fairybells en andere winterse tierelampetijntjes terwijl de met wortels gevulde schoentjes nog onder de schoorsteen staan. Wie nu een Helligen Hendrik-achtige tirade verwacht moet ik teleurstellen: deze nuchtere Tukker verandert in een weke dromer met kerst in zicht. Wanneer ’n Oaln Roop weer klinkt gaat mijn hartslag omhoog. Zelfs romcoms sluit ik niet uit – zolang het maar in kerstsfeer is.
Kerst is mijn guilty pleasure.
Vanaf 1e Advent tot en met Driekoningen wordt mijn woning iets minder bewoonbaar nadat alles is omgetoverd tot een soort christmas cave. Buiten schijnt veel licht in de duisternis. Binnen is een kerstdorp opgebouwd en kom je ogen tekort tussen een overvloed aan eyecatchers. Mijn meest kitscherige bezit is een roterende tafelmodel-kerstboom mét treintjes die in tegengestelde richting roteren. Ook zitten er knopjes voor licht en muziek op. Maar te midden van de kerstmannen, notenkrakers, sneeuwpoppen en al het andere kerstgeweld staat Kindeke Jezus. In een kerststal onder de kerstboom. Want het mooiste aan Kerstmis blijven voor mij de tradities.
In Dinkelland kunnen liefhebbers deze weken hun kersthartje ophalen bij de kerstshows, -concerten en -markten. Weihnachtseinstimmen, noemen onze oosterburen dat met een mooi woord. En waar kun je beter einstimmen dan bij een echte Weihnachtsmarkt oawer ’n poal. Zelf toog ik naar Münster waar ze met het prachtige historische stadscentrum een van de mooiste kerstmarkten van Duitsland hebben. Of eigenlijk zes kerstmarkten – want het is een schakeling van zes kerstmarkten op loopafstand van elkaar – bij onder andere de Kiepenkerl en Giebelhüüskes. Tussen alle Glühwein, Pommes frites und Currywürste door bracht ik een bezoek aan de St. Paulus-Dom. Daar lag in de grafkelder een oude bekende te ruste – Bommen Berend. Ach ja, kerst is de tijd van vrede moeten we dan maar denken. En laat nou net in Münster, na tachtig jaar, de vrede tussen Spanje en Nederland zijn getekend. Op naar Kerstmis – met het Urbi en Orbi en vrede op aarde.