Zowel Gerard als Ans Oude Wolcherink behalen gouden werkjubileum

Directie over de vloer met gebak

Inmiddels geniet hij van zijn welverdiende pensioen, maar Gerard weet nog goed hoe het begon. “Meteen na de LTS – ik was 15 jaar – ben ik aan de slag gegaan in de productie van Hazemeijer in Hengelo. Ik volgde interne opleidingen tot machinebankwerker en schakelde later over naar de elektro. Na mijn militaire dienst kwam ik bij de kwaliteitsdienst, daar werkte ik tot aan mijn pensioen als quality tester. Hazemeijer werd na een paar jaar Holec en in 2003, na de overname van de Amerikanen, Eaton. Het bedrijf verhuisde van de Tuindorpstraat naar de nieuwe fabriek aan Westermaat. In die vijftig jaar is er heel veel geautomatiseerd, gelukkig kon ik daar altijd wel goed in mee. Het honderdjarige jubileum van Eaton hebben wij ook meegemaakt, dat was ook bijzonder. Mijn 25- en 40-jarige werkjubilea waren mooie dagen. Op 1 augustus 2020 was ik vijftig jaar in dienst. Dat was anders omdat we in de coronaperiode zaten. De directie is toen nog wel bij ons thuis geweest met bloemen en gebak. Om het voor zover mogelijk te vieren, zijn er nog vier dagen mensen in kleine groepjes langsgekomen. Een jaar later ging ik met pensioen. Ik heb er altijd met heel veel plezier gewerkt, anders had ik het ook geen vijftig jaar volgehouden.” 

‘Samen delen we de zorg’

Vorig jaar kon ook Ans met pensioen, maar ze besloot om door te gaan met de verzorging van de bewoners van Gerardus Majella. “We hebben afspraken gemaakt dat ik nog 10 uur per week doorwerk. Ook hebben we nog een vaste oppasdag voor ons kleinkind, en dat bevalt goed zo.” De komst van kinderen leidde er 36 jaar geleden ook niet toe dat ze stopte, wat in die tijd bijzonder was. Ans: “Van mijn generatie zijn er bijna geen vrouwen die een vijftigjarig werkjubileum halen. Toen onze kinderen, Tim en Luuk, werden geboren ging ik door met werken. Dat was niet gebruikelijk in die tijd. Ook ben ik altijd op het Gerardus Majella gebleven en heb het nog steeds naar mijn zin. In het woonzorgcentrum staat de slogan van Sint Maarten, ‘Samen delen we de zorg’. Dat vind ik een mooie motivatie en waardoor ik het jubileum heb kunnen halen.”  

Zorgmens in hart en nieren

Een halve eeuw geleden zag de zorgwereld er nog heel anders uit, blijkt uit de woorden van Ans. “Na de INAS-opleiding en een stage werd ik aangenomen door zusters van het klooster. Op 1 augustus 1975 kwam ik officieel in dienst. De eerste twee jaar volgde ik daarnaast een ziekenverzorgstersopleiding in Enschede en later nog de applicatiecursus waarna ik verzorgende IG werd. Toen ik begon, hadden we drie mapjes met rapportages op kantoor. Nu staat alles op de laptop. Een heel groot verschil is ook dat er tegenwoordig veel meer mensen rondlopen zoals de logopedist, fysiotherapeut, psychiater, maatschappelijk werker etc. Vroeger moest voor bijna alles de huisarts erbij gehaald worden. De werkdruk ligt nu wel veel hoger, maar destijds was het fysiek veel zwaarder. Na mijn 25-jarige jubileum verhuisden we van de Wilhelminastraat naar de huidige locatie aan de Berghummerstraat. Bij het veertigjarige jubileum werd ik samen met een collega tijdens de kapellentocht verrast. We werden opgehaald en rondgereden met een limousine, waarbij we op het gemeentehuis nog een bos bloemen kregen van wethouder Duursma.” Op 1 augustus vierde Ans haar gouden jubileum met collega’s en bewoners. In een toespraak werd ze toepasselijk geroemd als ‘zorgmens in hart en nieren’.