Popcorn in Lattrop is geweest. Dat betekent dat de mais alweer een tijdje is uitgebloeid. Op de hoge, droge Dinkellandse zandgronden staat er alweer een groene gloed van het vanggewas. Elders bidden boeren nog een poosje voor rijpere kolven. Niet bij ons in Noord Deurningen, want daar is de Oogstdankviering al geweest. Trekkers, hakselaars en silagewagens rijden al weken op en af voor het hakselen en inkuilen. Septembersensatie waar menig plattelandsjongens- en meisjeshartje sneller van gaat kloppen. Zo fietsten wij vroeger na schooltijd op de hakselherrie af om het agrarische machinegeweld in actie te zien. De blauwe trekkers waren van de werktuigvereniging en de groene van Wiefferink. Bij voetbal was vrijwel iedereen voor Twenterood, bij de loonwerkers en trekkers was er meer verdeeldheid in de klas. Maar voordat er werd gehakseld werden er de nodige maiskolven buitgemaakt ten bate van de maisplopper. Niet die van de kermis, maar het zelfgeknutselde wapen. Het bestond uit een wc-rolletje waar een ballonnetje overheen was getrokken en vastgemaakt met elastiek. Maar er was ook geavanceerdere artillerie met een keukenrol en tape. De werking bleef hetzelfde: maiskorrels erin en schieten maar! Sommigen noemden het een maisploffer, maar het ruiger klinkende plopper vonden wij toepasselijker. Het plattelandsvermaak hield aan tot de munitie op was na de herfstvakantie. Uiteraard moesten er eerst kwajongensstreken aan te pas komen – in dit geval doordat de korrels werden ingeruild voor steentjes en de witte kentekens aan de grens het nieuwste doelwit waren geworden – voordat de rage abrupt tot een eind kwam. Andere slachtoffers van de ordinaire kolfroof waren de boerderijdieren. Voedsel misbruiken als munitie voor wapentuig – Poetin zou er jaloers op zijn
