Hun ontmoeting was heel gewoon, eigenlijk via via. Een vriendin van Nel Monna had verkering met de broer van Leo Brinkbäumer. De Westlandse Nel (93) en tukker Leo (92) waren niet meteen verliefd. “Dat niet, hoor,” vertelt Nel met een glimlach. “Maar het was wel heel gezellig. We fietsten veel samen, of we struinden door de bossen.” Ze trouwen op 1 december 1965. Het is het begin van een leven lang samen.
Nel wordt geboren in het Westland en volgt haar opleiding tot verpleegkundige in Katwijk. Daarna werkt ze in Nijmegen en later weer in Den Haag.
Ze komt in Enschede terecht, in het oude Ziekenzorg en zoals ze het zelf noemt: “Hard werken, maar mooi werk. Ik vond het altijd prachtig om te doen.”
Ze moest wel even wennen aan de Twentse nuchtere mentaliteit. “Maar je moet je overal aanpassen, anders kom je niet,” vindt ze.
Naar Zaandam
Leo groeit op in een gezin met zes kinderen in Overdinkel, in het Tiekeveen. Zijn vader overlijdt als hij vier is. Hij werkt eerst in de textiel. Een andere baan vinden gaat niet vanzelf. Net na de oorlog wordt hij regelmatig afgewezen bij sollicitaties omdat hij van oorsprong Duitser is. In het westen ligt dat anders. Het echtpaar verhuist naar Zaandam, waar Leo bij houtverwerker Bruynzeel als vrachtwagenchauffeur aan de slag gaat. “Mijn vrouw zei: ga maar daarheen, overal wordt brood gebakken,” grapt Leo. Hij werkt nog even op de vrachtwagen voor Albert Heijn, waarna hij buschauffeur wordt.
Hulptransporten
Na de adoptie van hun zoon Mario, inmiddels 55, verhuizen ze terug richting Twente naar Almelo. De jonge knul blijkt nogal een bewegelijke durfal. “Hij hing regelmatig aan de balustrade van de flat,” lacht Nel. “En croste met zijn fietsje door de kamer. Voor hem leek het ons beter om niet meer op een flat te wonen.” Leo solliciteert bij vervoerder TED en wordt aangenomen. “Ik heb op alle soorten bussen gereden,” zegt hij. De miniatuurbussen in de kast dienen als bewijs. Hij klimt op tot controleur en stationschef, en maakt zelfs verschillende hulptransporten naar Hongarije ten tijde van de Joegoslavische oorlogen. “Net voor kerst, dat was wat.”
Zwerven door Europa
Thuis hadden Nel en Leo jarenlang een cockerspaniël. Leo: “Die lag soms samen met Mario in de mand.” Na hun pensioen komen er geen honden meer, maar aan beweging komen ze toch wel. Samen zwerven ze door Europa, wandelen in de bergen, turen naar vogels en genieten van Oostenrijk en Zuid-Duitsland. “Dat is het mooiste,” besluiten ze eensgezind. Met hun negentigste huurden ze zelfs nog een vakantiehuisje in Nederland. Maar nu vinden ze het beide mooi geweest.
Scootmobiel
Hun woonplaatsen wisselen door de jaren heen: Zaandam, Almelo, Enschede, Overdinkel en Losser. Inmiddels wonen ze gelijkvloers aan de Van Deinsestraat. Leo rijdt nog steeds auto en gaat af en toe naar de Miro. “Ja, ik weet nog wel hoe ik moet sturen,” glimlacht hij. En samen toeren de Brinkbäumers nog regelmatig op de scootmobiel richting De Lutte of door de buurt.
Sorry
Ze hebben een ondernemend leven geleid. “Best spectaculair,” vat Leo samen en grapt: “Wat dat betreft gaan we een goede oude dag tegemoet.” Nel vult aan: “Verschil van mening mag je hebben, maar als je een fout maakt, moet je sorry kunnen zeggen. We doen nog steeds alles samen wat we kunnen en vangen elkaar op.” Op hun trouwdag bracht burgemeester Jeroen Diepemaat het diamanten echtpaar persoonlijk zijn felicitaties.
