Afgelopen maandag tot en met vrijdag was de weg tussen Oosterik en de grens afgesloten. En dat hebben wij geweten aan de Venweg. In wat tot voor kort bermen waren liggen nu Duitse loopgraven. In de onophoudelijke stroom aan Hollandeinkaufers over de smalle straatjes werd er deftig op los geclaxonneerd. Het kortelontjes-achter-het-stuur-syndroom doet bij de witte kentekenplaten niet onder voor de gele. Gott sei Dank heeft het geraas en getoeter weer plaatsgemaakt voor rust, reinheid en af en toe een balkende ezel of loeiende koe. Er zijn een hoop mensen hellig op de weg. Maar er is ook een groep die hellig wordt om de kleur van Piet. Het wordt ze zwart voor de ogen, ze ergeren zich groen en geel of ze slaan elkaar bont en blauw. Sinterklaas kwam zaterdag aan op Texel, waarna hij met zijn pietengevolg op mysterieuze wijze verscheidende locaties in Dinkelland wist aan te doen. De intochten verliepen in goede sfeer – geen KOZP of knokpieten te bekennen. Wel was er zondag een kunstjespiet die samen met de Goedheiligman de ijsbaan in Denekamp mocht openen. Een dag later werd elders in het dorp de deportatie van de Denekampse Joden herdacht. Eerder werden – notabene in het jaar dat we 80 jaar bevrijding vieren – Joodse herdenkingen bruut verstoord. Niet alleen in de randstad, maar ook in Enschede. Blinde Jodenhaat waarbij het er blijkbaar niet toedoet of ze misschien wel tegen het beleid van Netanyahu zijn. Daar kan ík nou hellig om worden. Maar gelukkig geen trammelant in Dinkelland – daar waar ze nog vieren zonder knokpieten en herdenken zonder Jodenhaat.
