Natuurlijk Dinkelland – Henrie Groeneveld
Wie is de man achter de fotograaf?

Hoewel Henrie Groeneveld erg ver gaat voor de meest bijzondere natuurkiekjes benadrukt hij meteen dat hij geen fotograaf is. “Ik ben heel m’n leven loodgieter geweest. Ik ben nooit fotograaf van beroep geweest, maar een hobbyfotograaf. Daarvoor ben ik al zo’n veertig jaar heel veel in de natuur te vinden. Ik kom zelf uit een landelijke omgeving aan de Priorweg in Noord Deurningen, de natuurfoto’s zijn mijn passie al van jongs af aan. Destijds waren de foto’s nog analoog. Vroeger had ik nog wel een keer professioneel willen beginnen met portretfotografie. Maar toen kwamen er allerlei regels bij rondom de privacywetgeving, dat vond ik niets. Toen ging ik weer de natuur in en is alle apparatuur daarop aangepast. Ook heb ik kennissen binnen dit netwerk. Er zijn altijd andere fotografen waar je van leert. De natuur heb ik altijd al gedaan, dat vind ik het mooiste. Je bent er vrij in. Ik ga het bos in wanneer het mij past, niet wanneer ik een opdracht krijg. Daarin ben je helemaal vrij, zonder verplichtingen.” 

Sinds 3,5 jaar ben ik afgekeurd en daardoor heb ik meer tijd. Altijd ben ik al bezig geweest met foto’s, dat is wat ik doe. Inmiddels ben ik 66 en sinds deze maand met pensioen. Ik heb altijd in het installatiewerk gezeten, daar ben ik op mijn 17e al mee begonnen en dat heb ik uiteindelijk 46 jaar lang volghouden. Nu is het dus tijd voor hobby’s. Dat begon dus 3,5 jaar geleden al na een knieoperatie waarbij ik een nieuwe knie kreeg. Sindsdien besteed ik vooral ’s morgens en ’s avonds veel tijd aan de natuurfotografie. Destijds stuurde ik een foto van een rode maan, de ‘bloedmaan’ wat een bijzonder natuurverschijnsel is, op naar de Dinkelland Visie. Ik bleef veel natuurfoto’s insturen en zodoende is de rubriek ‘Natuurlijk Dinkelland’ tot stand gekomen.”

Zes uur als een in camouflagepak gehuld standbeeld in het bos

Achter de kiekjes van Groeneveld blijken hele operaties schuil te gaan. “Nu ik wat meer tijd heb ben ik bijna elke dag onderweg. Ik doe veel vanuit de auto, nu ik niet zoveel lopen kan ga ik niet zover het bos in. Ook als het regent ga ik op pad. Alleen als het de hele dag hard regent blijf ik thuis. Dan kom ik toe aan bewerking van foto’s. Nu mensen mij kennen en weten wat ik doe hoor je vaak ‘iets van die of die’ van ‘daar is wat’. Dan ga ik daar naartoe. Dat is altijd in de omgeving Denekamp voor de foto’s in de Dinkelland Visie. Ook veel bij boeren op het erf. In het begin  heb ik nog weleens een bon gehad voor ergens waar niet mag komen, nu heb ik altijd toestemming. In Beuningen achterveld heb ik bijvoorbeeld een paar adressen waarbij ik bij boeren op privé terrein of in het bos op verboden terrein mag komen. Die adresjes vinden dat mooi. Ook veel mensen zijn enthousiast, die bellen dan met de vraag of ik langs wil komen om foto’s te maken als er in hun omgeving wat bijzonders is. Bij de adressen waar ik verder het bos in kan gaan daar kan ik soms wel zes uur stilzitten om een ijsvogel te zien. Dan zit ik in mijn camouflagepak onder wortels van een boom, daarmee kom ik soms tot drie meter van het nest van een ijsvogel. Het nest van de ijsvogel, dat zijn de mooiste plaatjes die dan geschoten kunnen worden. Als je geluk hebt kunnen de ijsvogels in een jaar drie keer een nestje krijgen. Bij een nestje kunnen dan maximaal zeven jongen komen. Het is een paar jaar heel schaars geweest na de strenge vorst van een paar jaar geleden waarbij de meeste ijsvogels zijn gesneuveld. Gelukkig gaat het nu weer beter. Om dat vast te kunnen leggen is 5 of 6 uur stilzitten in het bos heel normaal. Alleen is het heel slecht voor mijn rug, het is me eigenlijk verboden door de dokter. Dus nu doe ik wat meer vanuit de auto, dan kun je op de juiste plekken bijvoorbeeld ook van dichtbij reetjes zien”, aldus de 66-jarige Groeneveld.

Gemotiveerd door die ene bijzondere foto

Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan. “Momenteel ben ik op zoek naar een

wespendief (roofvogel, red.), afgelopen week werd ik gebeld dat iemand deze bij een nest met wespen had gesignaleerd. Bij dat wespennest heb ik deze week al twee dagen achter elkaar tevergeefs een halve dag bijgezeten. Die wespendief hoop ik toch nog te vinden. Maar je hebt nooit geen garantie bij dit werk, het blijft altijd een gok.” Wanneer Groeneveld wordt gevraagd waar deze gedrevenheid vandaag komt swipet hij enthousiast door de fotocollecties op zijn tablet. “Kijk! Dat is een Wielewaal. Heel moeilijk om te fotograferen, daarop heb ik veel respons gekregen.” Zichtbaar trots gaat Groeneveld verder: “Weet je wat het probleem is? Ik gooi niets weg, dus heb een hele voorraad foto’s. Dan kunnen er soms van een jaar eerder nog foto’s in Natuurlijk Dinkelland of op mijn Facebook- en Instagrampagina worden gezet. Mijn motivatie is een mooie foto maken. Zo dicht mogelijk erbij en zo scherp mogelijk erop. Als ik dan zo’n foto heb en ik zie dat mensen enthousiast zijn, bijvoorbeeld door interactie op Facebook of Instagram, dan is het mij helemaal waard om de hele dag in het bos te zitten. Heel bijzonder was ook de nachtzwaluw die ik een paar weken geleden op de foto had, die had ik eigenlijk nog nooit gezien.”

Met eigengebouwde camper naar Scandinavië

Wie denk dat Groeneveld geen tijd over heeft naast zijn passie heeft het mis. “Mijn andere grote hobby is natuurreizen! Ik ben veel in Scandinavië als ik vakantie heb. Ik bouw zelf campers en reis dan met mijn eigengebouwde camper. In juni ben ik nog met een kameraad naar Noorwegen geweest. Daar ga ik veel heen. Stedelijk gebied kom ik nooit. Het liefst zit ik helemaal alleen zo diep mogelijk in het bos. Uiteraard gaat dan de foto apparatuur mee. Daar fotografeer ik o.a. papegaaiduikers, zeearenden en bijzondere natuurverschijnselen zoals het noorderlicht. Die foto’s horen niet tot het verspreidingsgebied van Dinkelland Visie, maar mensen die dat willen zien kunnen mij volgen op Facebook of Instagram.

Ook kunnen ze de Schaapskooi Stroothuizen bezoeken. Een prachtige plek in de natuur om een kopje koffie te drinken. Daar hangen veel foto’s van mij met daarbij onderschriften met wat er op de foto’s staat.”

Op de vraag hoelang de Dinkelland Visie lezers nog kunnen genieten van zijn foto’s antwoord Groeneveld resoluut: “zolang het lichamelijk kan ga ik door. Ik vind het prachtig om te doen!”

Facebookpagina Henrie Groeneveld:  facebook.com/henrie.groeneveld.7
Instagrampagina Henrie Groeneveld: instagram.com/henriegroeneveld

Tipje van de sluier

In de loop der jaren zag Groeneveld de drukte toenemen op ‘zijn plekjes’. “Door de elektrische fietsen en het door corona toegenomen wandelen en fietsen zie ik steeds meer mensen die ook steeds verder komen. Bijvoorbeeld langs het Almelo-Nordhorn kanaal waar ik veel foto’s maak is het de laatste jaren steeds drukker geworden. Ik zit het liefst alleen in een stille omgeving. Dat zijn de beste plekjes, dan moet je je verschuilen achter takken tot er iets dichtbij komt. Toch komt het de laatste tijd vaker voor dat mensen mijn busje herkennen en dan ook stil gaan staan tot er iets voorbij komt. Soms komen ze zelfs naast mij staan. Maar het wordt pas vervelend als ze de autolampen aanlaten, dan komt er natuurlijk niets in de buurt. Het ergste is wanneer mensen honden los laten, ik heb het weleens meegemaakt dat zo’n hond dan opeens met een doodgebeten dier in de bek uit het bos komt.

Mensen, respecteer de natuur en houdt honden aan de lijn!”

Naast deze oproep heeft Groeneveld toch nog tips voor wie zelf in de natuur wil gaan ‘spotten’.

Langs het Almelo-Nordhorn kanaal en bij Schaapskooi Stroothuizen is de natuur altijd mooi en wie kans wil maken om de ijsvogel eens te spotten moet in de buurt van het Jan Wesselinkhoes zijn.”