Robin Veldboer duikt op hele marathon voor het eerst onder de drie uur

Geslaagd debuut OLC’ers Patricia Hesselink en Anouk Burink op halve marathon in Enschede

Het verhaal van Patricia en Anouk was er zondag één van de velen bij de Marathon van Enschede. Iedereen had zijn of haar eigen verhaal. Zo gaat dat immers bij een halve of en hele marathon. Het uitlopen is al een prestatie van formaat. Vaak na een maandenlange voorbereiding met ‘bloed, zweet en tranen’. Maar als de missie dan is volbracht komt de voldoening, de opluchting maar bovenal de trots. En dat is volkomen terecht.

Basis

De OLC was afgelopen zondag weer goed vertegenwoordigd op de halve en de hele marathon. Iedereen was er klaar voor. Het trainingsschema van de Technische Commissie onder bezielende leiding van Boudewijn Weierink had in de afgelopen maanden de basis gelegd. De trainingscoördinator was erg tevreden met de prestaties van OLC’ers. ,,Ze hebben de vruchten geplukt van hun inspanningen in de voorbereiding.”

Iedereen had zijn of haar eigen verwachtingen, doel en eindtijd bij de start. En vrijwel iedereen slaagde daarin. Een pechvogel was er ook; Marc Kokkelink moest op de hele marathon na 19 kilometer met een ‘blokkerend rechterbeen’ uitstappen en dus moest loopmaatje Ivo Schreven de resterende 23 kilometers het alleen doen. Zijn streeftijd was vooraf drie uur en 10 minuten en met 3.09 bleef hij er een dikke minuut onder.

Debuut

Voor Robin Veldboer was het ook een goede dag. Want hij slaagde er dit keer wel in om na 42 kilometer en 195 meter onder de drie uur te finishen. Voor de eerste keer in zijn sportieve carrière. Met zijn tijd van twee uur, 55 minuten en 12 overtrof hij zijn eigen verwachtingen. Dat deden dus ook Patricia Hesselink en Anouk Burink op de halve marathon. Hun doel was om rond de twee uur te lopen. En dat deden ze bij nota bene hun debuut. Vooraf was er de gezonde spanning. Maar toen ze een keer op weg waren viel die weg. Al had Patricia eigenlijk wel continu last van een blessure aan haar heup. Ze liet zich er niet door leiden.

,,Vanaf 18 kilometer vond ik het zwaarder worden omdat ik steeds meer last kreeg van mijn heup. Maar ik dacht niet aan opgeven. Ik heb toen wel Anouk laten lopen. Maar ik zag haar continu voor me en dat stimuleerde me. Daar zorgden ook de aanmoedigingen van andere OLC’ers langs het parcours voor.”

Kippenvelmoment

Patricia en Anouk genoten ondanks de inspanningen ook volop van het vele publiek. Patricia: ,,Persoonlijk vond ik de passage in Lonneker het mooiste. Eerst het vals plat op de weg ernaar toe en toen kwamen we in het dorp zelf. Wat een feest en wat een aanmoedigingen. Dat was echt overweldigend; een kippenvelmoment.” Een kilometer voor de finish zag Patricia wat een halve marathon met deelnemers kan doen. ,,Ik zag menigeen in elkaar storten en kotsend langs de kant staan. Dat maakte behoorlijk wat indruk maar ik kon de knop omzetten. Mijn doel was de finish. En daar stond Anouk mij op te wachten. Ook zij was trots, blij en voldaan. Wat een moment en wat een ervaring.”

Genieten

Natuurlijk moest de eindtijd worden vastgelegd; die werd op de medaille gegraveerd. Het ultieme bewijs, de ultieme beloning. ,,We hebben ervan genoten en zullen dat ook nog wel even blijven doen. Deze eerste halve marathon is een ervaring voor het leven. Die nemen ze ons nooit meer af.”

De weersomstandigheden waren ideaal voor een hele en een halve marathon. Rond de 10 graden en nauwelijks wind; ideaal dus eigenlijk.  Dat vond ook Robin Veldboer. ,,Ik heb een ideale voorbereiding gehad, het weer was goed en ik had het geluk een goeie dag te hebben. Het ging erg lekker. Ik liep op een bepaald moment met iemand mee die 2.55 wilde lopen maar toen liep ik in het rooie en heb hem laten gaan. Maar goed ook want later heb ik hem weer ingehaald en achter gelaten. Zo zie je maar weer hoe het er allemaal fijn op aan komt.” Pas bij de 35 kilometer voelde Robin de eerste pijntjes en de laatste kilometer was ook zwaar. Maar het resultaat vergoedde alles. ,,Ik ben hier heel blij mee.”

Verdwaald

Rob Bodde had een hele bijzondere ervaring. Hij verdwaalde op het einde en kwam op het parcours van de 5 km terecht. Toen hij daar achter kwam ging hij als een haas rechtsomkeert maar al met al liep hij wel 660 meter meer dan de eigenlijke afstand van 42,1 kilometer. Van zijn eindtijd van 3.37 uur mag dus best een paar minuten worden afgetrokken. Rob was desondanks dik tevreden, ,,Ik heb slechts vijf weken serieus kunnen trainen voor deze marathon en dan nog zo’n tijd lopen. Wat zou ik hebben gelopen als ik wel fatsoenlijk had kunnen trainen?” 

Verbaasd

André Oude Vrielink verraste ook zeker. Want hij ging met niet al teveel vertrouwen van start vanwege problemen met de hamstrings. Maar André zou André niet zijn als hij niet alleen zichzelf maar ook anderen verbaasde. Zijn eindtijd van 3.47 uur was alleszins tevredenstellend. Hans Oude Rengerink liep met 3.38 uur ook een prima tijd. Dat gold ook zeker voor Monique Busscher in 4.20 uur. Zij liep na Berlijn de tweede hele marathon; dit keer zonder pech. Haar gezicht straalde.

Frans Wilbers liep voorhet eerst in lange tijd ook weer eens een wedstrijd en eindigde in 1.40,57 op de voet gevolgd door Giny Steggink in 1.41,10. Dus opgetogen gezichten na de finish. En helemaal bij het Stadscafé waar een groot aantal OLC’ers bijeenkwam om onder het genot van een lekker biertje of wat anders de marathon nog eens de revue te laten passeren. Zoals altijd werden de verhalen steeds mooier en zo hoort dat ook.

Uitslagen van de OLC’ers

Hele marathon:

Robin Veldboer  2.55,12; Hubert Klein Haarhuis 2.57; Ivo Schreven 3.09; Rob Bodde 3.37; Hans Oude Rengerink 3.38; André Oude Vrielink 3.47; Monique Busscher 4.20.

Halve marathon:

Thijs Oude Nijhuis 1.19,03; Raymond Brunninkhuis 1.19,07; Stefanie Sijtsma 1.30,02; Frans Wilbers 1.40,57; Giny Steggink 1.41,10; Rob Rouwers 1.45,45; Jan oude Hengel 1.52; Annelies Borgreve 1.59; Roy Beijerink 1.59; Anouk Burink 1.59, Patricia Hesselink 1.59; Anita Keupink 2.02,18; Margot Oude Rengerink 2.09.