87-jarige Auke loopt voor 40ste keer Nijmeegse vierdaagse

´Fantastisch´, noemt Auke de vierdaagse. ´Als je het eenmaal hebt meegemaakt wil je steeds opnieuw.´ Foto´s van inhaalmomenten in het verleden heeft hij niet. ´Dat interesseert mij niet. De bloemen die ik krijg geef ik altijd meteen weer weg.´

Gekookt ei
Deze dagen is Auke druk aan het trainen. Vier dagen achtereen steeds dezelfde route van dertig kilometer. Tussen zeven en half  acht ´s ochtends loopt hij van huis richting Losser. Daar aangekomen drinkt hij in het dorp een kopje koffie en loos gaat het weer via het         Lagapad naar de grens in Overdinkel. In de zakken van zijn wielrenjack als foerage slechts wat water, een banaan en een hardgekookt ei. En natuurlijk zijn telefoon. ´Want ik moet tussendoor wel even bellen met mijn vrouw waar ik zit.´ Maar voornamelijk gebruikt hij de telefoon om vogels en planten die hij onderweg tegenkomt op te zoeken. Inclusief pauzes is hij tegen drieën ´s middags weer thuis.

´Ik draag een goede wandelbroek die zweet afvoert en wind tegenhoudt. En al jaren schoenen van het merk Hanwag. De enige keren dat ik blaren opliep was in de begin-jaren toen er nog geen goed speciaal wandelschoeisel was.´

Blaren
En dat was toen hij nog jong was. Want als 22-jarige liep Auke, (evenals zijn vrouw Ietje (87) Fries van geboorte) zijn eerste vierdaagse samen met collega´s van de douane. Die vereiste vijftig kilometers liep hij in 1963 nog eens. Daarna was er wat jaren niet genoeg tijd. ´Ik ging trouwen en onze drie kinderen werden geboren.´ In 1985 pakte hij als 47-jarige de draad weer op. De eerste twee tochten in de jaren zestig telt hij voor het gemak maar niet mee. Dit jaar is voor hem de veertigste keer.

Tussen zijn zestigste en zeventigste liep Ietje vier keer de vierdaagse met haar man mee. ´Maar meestal liep ik met collega´s van de douane. En daarna trainde ik ook jarenlang met een vriendin. De centrale training, zoals ik die noem, deed ik samen met haar, maar de vierdaagse liepen we afzonderlijk van elkaar.´

Van zijn drie kinderen heeft hij alleen dochter Sandra (59) met het wandelvirus weten te besmetten.

Nooit blessures gehad?
´Nou..indirect eigenlijk wel. In 1992 onderging ik een hernia-operatie. Datzelfde jaar heb ik toch de vierdaagse uitgelopen. Onderweg ben ik wel even ergens neergestreken op een stretcher. En ik ben een paar jaar geleden aangereden door een auto. Toen maakte ik een beste smak. Sindsdien heb ik sneller last van mijn benen. Maar vanmiddag nog heb ik ze na mijn training heerlijk door de fysiotherapeut laten masseren.´

Slapen bij Agnes
De eerste jaren nadat Auke in 1985 de wandelvierdaagse weer oppakte regelde hij zelf een, wat hij met een ouderwets woord, ´kosthuis´ noemt. Via collega´s van de douane kwam hij daarna terecht bij Agnes. Agnes bestierde een studentenhuis en beneden had ze samen met haar man een slagerij. ´Zeker dertig jaar al worden we luxe verwend door Agnes, die ook ruim tachtig plus is inmiddels en nu op een andere plek woont. Ik word echt door haar in de watten gelegd.´ Ietje: ´Toen ik ook een keer meeliep ging Agnes zelfs bij haar dochter logeren zodat ik in haar bed kon slapen. We hebben door het jaar heen nog steeds leuk contact met elkaar,´ vertelt Ietje.De collega´s van de douane waar hij vroeger mee liep, lopen of leven niet meer. Ook de wandelvriendin waar hij daarna mee trainde is inmiddels overleden. Auke loopt de vierdaagse nu in zijn uppie. ´En dat is goed te doen. Ik maak graag praatjes onderweg met iedereen, maar loop mijn eigen tempo. En als je even neer wilt strijken is één stoel gemakkelijk te vinden. Als je met een groep ben wordt het al veel lastiger.´

Lange afstanden
Auke loopt niet alleen de Nijmeegse vierdaagse, ook andere lange afstanden liep hij in binnen- en buitenland. Al dan niet samen met Ietje. ´Zo hebben we vanaf Texel alle waddeneilanden afgewandeld, van de Lauwerszee naar Steenwijk gelopen, de Limburgse vierdaagse en meerdaagse tochten in Luxemburg, Engeland en Denemarken.´

Nog andere bezigheden dan wandelen?
´Zingen! Ik zing graag en wel in drie verschillenden koren. Het smartlappenkoor, het smeerlappenkoor (´vreselijk naam´) en het maandagmorgenkoor Impulsief.´ 

Volgend jaar weer van de partij?
Auke: ´Waarom zou ik stoppen als het nog goed gaat. Zolang ik bij Agnes terecht kan blijf ik meedoen. Als dat niet meer zou gaan dan stop ik ermee. Ik ga niet in een hotel  slapen. Maar hopelijk gaat het nog een tijd op deze voet door. Agnes heeft ook nog kinderen en een broer´, zegt hij met een glimlach.

Annette Bussmann