Diamanten echtpaar De Vries-Hurrelbrink

De woning aan de Bloemenkamplaan in Berghuizen is feestelijk versierd door de kinderen en kleinkinderen. Tussen de kerstdecoratie hangen ballonnen en slingers met foto’s van het jubilerende echtpaar door de jaren heen. De burgemeester blijkt een goede bekende van de familie Mulder, de voormalig werkgevers van Willem, wat leidt tot enthousiaste gespreksstof. Trots vertelt het echtpaar over hun kleinkinderen die onlangs zijn afgestudeerd of binnenkort gaan afstuderen in een tijd van bloeiende werkgelegenheid. “Nu hebben we ze straks allemaal onder de pannen”, klinkt het tevreden. 

Vanuit Almelo op de scooter heen en weer naar het werk in Enschede en de verkering in Oldenzaal

Op 15 februari 1939 werd Willem de Vries geboren als middelste van drie broers. De wieg van Toos stond op een boerderij aan de Vergertveldweg in Lonneker. Op 18 juli 1939 werd zij geboren als Antonia Henriëtte Hurrelbrink, de jongste in een gezin met zes kinderen. Zes weken na de geboorte sloeg het noodlot toe: door hooibroei brandde de hele boerderij af. Daarop verhuisde het gezin naar de Duivelsdijk in Oldenzaal.

Het staat Willem nog helder voor de geest hoe zij Toos ontmoette. “Vanwege de militaire diensttijd lag ik op Vliegbasis Twente. Een maat stelde toen voor om te gaan dansen. Zo kwamen we op 11 februari 1959 bij De Vluchte in Enschede om te dansen. Bij binnenkomst zag ik haar om de hoek staan en wist ik ‘dat is ze’ en daarna ben ik haar nooit meer kwijtgeraakt. Ik heb 24 jaar bij machinefabriek B&S in Hengelo gewerkt. Daarvoor werkte ik nog in Enschede. Dan ging ik ’s ochtends op mijn scooter van Almelo naar Enschede, na werktijd snel terug om even te eten, omkleden en dan weer met de scooter naar Oldenzaal te gaan. Om half elf ’s avonds ging ik dan weer terug naar Almelo, mijn schoonmoeder stopte soms kranten achter mijn trui tegen de kou.”

Met de tweeling naar de overkant verhuisd

“Ik heb na de lagere school de textielvakschool gedaan en heb toen op laboratorium bij de Bamshoeve gewerkt. Daarna werkte ik nog bij de Firma Wellink tot de kinderen kwamen. De eerst twee jaar na het huwelijk hebben we bij mijn ouders gewoond omdat we geen huis konden krijgen. Toen kregen we een flatje hier aan de overkant in de Bloemenkamplaan. Anderhalf jaar later was ik zwanger. In het flatje hadden we twee slaapkamers, waarvan een heel klein en de uitzet voor één kind hadden we compleet. Maar toen kregen we te horen dat het een tweeling werd en zaten we vast. Het was geen welvarende tijd. Mijn oudere zussen hebben toen het ledikant, de luiers en de rest voor ons geregeld”, aldus Toos. “Uiteindelijk is het zo ver gekomen dat ik zonder afspraak naar de wethouder van volkshuisvesting ben gestapt”, vervolgt Willem. “De bode wou me nog tegenhouden, maar ik stapte zo het kantoor binnen. Ik heb het hele verhaal verteld, maar tot mijn verbazing was hij overal al van op de hoogte. Later kwam ons ter ore dat het huis aan de overkant vrij zou komen, toen ben ik weer naar die wethouder gestapt. Hij wist wederom overal vanaf en zei ‘die woning is voor u’. Op 24 juni is de tweeling, we hebben twee dochters, geboren en eind augustus zijn we naar de overkant gegaan. De hele buurt heeft geholpen met verhuizen en het opknappen van de woning.

Heinkel Rijders Twente

Dan zet Toos een miniatuurmodel van een Heinkel scooter op tafel. Enthousiast begint het echtpaar te vertellen over hun passie. “Het echte exemplaar van deze Heinkel scooter staat bij ons in het schuurtje. We zijn nu te oud, maar onze scooter rijdt nog steeds. Het is een oldtimer uit 1965. Van ons 41e tot 80e hebben we ermee gereden. Tot vier jaar geleden hebben we ook altijd een caravan gehad. Deze hebben we verbouwd zodat de scooter erin paste want die ging altijd mee. We zijn ook weleens met de meisjes naar Terschelling gereden, de scooter ging dan mee op de boot. We gingen ook altijd graag naar Oostenrijk en de Rijn in Duitsland. Bij het ‘Rhein in Flammen’-evenement stonden we altijd op de camping. We reden ook altijd mee met de Heinkelclub. De Heinkel Rijders Twente werden door Willem en wijlen Cor de Bruin opgericht. Willem reviseerde toen ook scooters in de schuur als hobby. Op het hoogtepunt hadden de Heinkel Rijders Twente zestig leden. De club bestaat nog steeds, maar helaas kunnen wij niet meer mee.”

Afgelopen vrijdag 22 december vierde het echtpaar hun jubileum met familie in Ootmarsum met een rondleiding bij Othmar en een diner in het naastgelegen restaurant. Daarbij werden Willem en Toos verrast door hun dochters. “In het voorjaar gaan we naar Mayrhofen in Tirol, Oostenrijk. We hopen dat we gezond mogen blijven en hier nooit meer weg hoeven. Maar Willem heeft ook al vaak gezegd dat hij zo graag nog eens naar Oostenrijk zou willen. Dat hebben de kinderen goed opgevangen”, lacht het diamanten echtpaar eensgezind.